1- معرفی پالایشگاه هفتم مجتمع گاز پارس جنوبی
(فازهای 17 و 18)
پالایشگاه هفتم در قسمت غربی سایت شماره
1 طرح توسعه میدان گازی پارس جنوبی نزدیک به خروجی شرقی شهرستان عسلویه قرار دارد.
کارفرمای ساخت این پالایشگاه همانند سایر پالایشگاه‌های این میدان عظیم گازی، شرکت
نفت و گاز پارس و پیمانکار اصلی اجرای آن کنسرسیومی متشکل از شرکت‌های مهندسی و
ساختمان صنایع نفت(اویک)، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران(ایدرو)، مهندسی و ساخت
تاسیسات دریایی ایران بوده است. این طرح بعد از پالایشگاه ششم بعنوان دومین طرحی
است که می‌توان آن را یک پالایشگاه تمام ایرانی قلمداد نمود. قرارداد این پروژه در
سال 86 نافذ گردید و اولین تولید گاز شیرین این پالایشگاه در روز اول بهمن ماه سال
93 و با گاز دریافتی از پالایشگاه چهارم صورت گرفت. در فروردین سال 96 پالایشگاه
رسماً با حضور ریاست محترم جمهور افتتاح و به شرکت مجتمع گاز پارس جنوبی بعنوان
بهره‌بردار تحویل داده شد.
2- واحدهای عملیاتی و پشتیبانی
از نظر طراحی فازهای 17 و 18 یک
پالایشگاه کامل است که محصولاتی شامل گاز طبیعی، اتان، پروپان، بوتان، میعانات
گازی و گوگرد را تولید می‌کند. خوراک ورودی به میزان 60.8 میلیون متر مکعب گاز و
میعانات همراه از سکوهای فازهای 17 و 18 تأمین می‌شود. در صورت بروز مشکل در تأمین
خوراک از سکوها، امکان تأمین خوراک از پالایشگاه‌های مجاور و ارسال خوراک به آن ها
از طریق کریدورهای مشترک وجود دارد. این پالایشگاه توان تولید محصولات با ارزش
افزوده بالا ، مانند اتان، پروپان و بوتان را نیز دارد.
تفاوت عمده طراحی این پالایشگاه با سایر
پالایشگاه‌های پارس جنوبی در واحد شیرین سازی آن است که گاز خام با محلول آبی DEA
تماس داده می شود و باعث می شود تمام H2S و CO2 جذب آمین شده و در نتیجه خوراک
بیشتری تحت عنوان گاز اسیدی به سمت واحد بازیافت گوگرد ارسال شود.
واحدهای پشتیبانی شامل واحدهای توزیع آب
و برق و واحدهای تولید نیتروژن و هوای فشرده است. برق مصرفی در نیروگاه بعثت تولید
می‌شود و آب شیرین مصرفی در آبگیر شماره دو تولید و دریافت می‌شود.
واحد تاسیسات مشترک شماره 2 که بخشی از
پروژه طرح توسعه فازهای 15 و 16 بوده، از مرداد سال 95 به پالایشگاه هفتم تحویل
داده شده و تحت مدیریت این پالایشگاه آب شیرین و آب دریای مصرفی پالایشگاه‌های ششم،
هفتم و هشتم را تأمین می‌کند.
3- تولیدات
طبق
طراحی، تولیدات پالایشگاه شامل روزانه:
·
50 ملیون متر
مکعب گاز طبیعی
·
80 هزار بشکه
میعانات گازی
·
3200 تن گاز
مایع
·
2600 تن اتان و
400 تن گوگرد.
نکته
مهم در مورد این پالایشگاه بهبود الزامات کیفی و کمی در تولید محصولات است و
خوشبختانه محصولات تولیدی پالایشگاه از نظر کیفیت و کمیت بالاتر از استاندارد
طراحی هستند که این ناشی از اصلاحاتی است که در فرآیند تولید پالایشگاه بررسی و
انجام شده است.
براین
اساس با توجه به تغییراتی که در ردیف های گازی این پالایشگاه صورت گرفته است؛ برای
اولین بار در پارس جنوبی میزان تولید روزانه اتان به 3260 تن رسید؛ همچنین با توجه
به تجربیات گذشته و تغییراتی که صورت گرفت، برای اولین بار در پارس جنوبی از یک
واحد SRU بیش از 170 تن گوگرد تولید شده است؛ در حالی که ظرفیت هر کدام از
این واحدها حدود 100 تن است. در واقع با افزایش غلظت گاز اسیدی ورودی به این واحد و
حفظ شرایط طراحی ، علاوه بر استفاده از حداکثر ظرفیت واحد باعث کاهش میزان فلرینگ
نیز گردیده است.
محصولات میعانات گازی و گاز مایع هر کدام
به ترتیب در چهار مخزن ویژه نگهداری و برای صادرات به اسکله‌های مربوط ارسال می‌گردند.